|
Amsterdam Netherlands |
De Ruyterkade t/o 113 | HIV/AIDSmonument Netherlands |
since 1 December 2016 without names |
Het eerste aidsmonument in Europa, gemaakt door kunstenaar Jean-Michel Othoniel, moet een groot telraam voorstellen. Vanuit een hoogwerker verschoven burgemeester Eberhard van der Laan en directeur van het Aidsfonds Louise van Deth de kralen donderdag naar 2030. Het doel is dat er vanaf dat jaar geen nieuwe besmettingen meer komen.
"Het is ontzettend belangrijk dat er meer aandacht komt voor aids," zegt Louise van Deth. "In 2030 zou aids de wereld uit kunnen zijn, we hebben de technieken. Maar in Nederland is de aandacht verslapt nu aids in veel gevallen een chronische ziekte is geworden. Daardoor wordt er minder geld gedoneerd. De aandacht voor aids in de politiek is ook minder geworden."
Voortrekkersfunctie
Volgens Van Deth is het juist van belang dat het monument in Nederland komt, omdat Nederland jarenlang een voortrekkersfunctie heeft gehad in de internationale aidsbestrijding.
"Wij zijn een van de eerste landen geweest die aids bespreekbaar maakten. Nu nog kan dat niet zomaar overal," zegt van Deth. "Oeganda of Oekraïne bijvoorbeeld. Als je je daar op hiv laat testen, word je al snel verdacht van homoseksualiteit en drugsgebruik. En dat is daar strafbaar."
Geen honorarium
De Franse kunstenaar Jean-Michel Othoniel (1964) is opgegroeid toen aids een opkomende ziekte was. Hij heeft er vrienden aan zien sterven.
Vanwege zijn betrokkenheid bij het doel ziet hij af van een honorarium voor het monument. "Mijn generatie was geschokt door het fenomeen, generaties van nu gaan anders om met aids, alsof het een normale ziekte is. Elke generatie pakt het weer anders aan. Daarom heb ik het monument veranderlijk gemaakt."
Imperfect
Othoniel, die internationaal bekendstaat als de eerste kunstenaar die in driehonderd jaar een nieuw permanent standbeeld in de tuinen van Versailles mocht plaatsen, heeft de kralen van Muranoglas in het telraam expres imperfect gelaten.
"Ze zijn niet allemaal hetzelfde, net zoals mensen niet allemaal hetzelfde zijn. Ik heb de kleur rood gekozen omdat dat de kleur is van bloed, en van het lintje dat symbool staat voor solidariteit met mensen met hiv."
Eerbetoon
Volgens de organisatoren is het monument een baken van hoop voor iedereen die nu met hiv leeft, een ode aan alle betrokkenen en een eerbetoon aan hen die aan aids gestorven zijn.
Othoniel benadrukt dat het monument geen viering is van de ziekte, maar juist van de personen die bijdragen aan het bestrijden ervan. "Het monument moet blijven bewegen, het is geen dood, stilstaand standbeeld. Zo'n bewegend beeld wekt ook discussie op. Elk jaar op Wereld Aids Dag worden de kralen verschoven, met de stand van zaken mee. We houden bij wanneer de ziekte eindelijk verholpen kan worden. Hopelijk raakt de teller ooit nul."
Foto © Mats van Soolingen Het Parool
1 December 2016
Eva Hofman, Amsterdam
